معرفی
"سازه" به یک عضو یا مجموعه ای از اعضا گفته می شود که جهت تحمل و انتقال نیرو بکار می رود. یک پل ساخت انسان یا درختی که به طور طبیعی در حال رشد است، را می توان یک سازه در نظر گرفت. مهندسی سازه رشته ای است که به تحلیل و طراحی سازه ها اختصاص دارد. به طور سنتی، مهندسی سازه، به عنوان شاخه ای از مهندسی عمران، بر روی درک و طراحی سازه هایی در مقیاس بزرگ مانند ساختمان ها، پل ها، سیلوها، دودکش ها، برج های خنک کننده، برج های آنتن ، پوسته ها و غیره متمرکز بوده است. در این قلمرو کلاسیک، مهندسان مسئول ارائه یک طراحی بهینه هستند که با معیارهای مختلفی مانند ایمنی و قابلیت سرویس محدود می شود. در حقیقت سازه‌ها باید طوری طراحی شوند که در طول عمر مفید خود فرو نریزند یا رفتار نامطلوبی نداشته باشند. استفاده بهینه از منابع مالی و مصالح برای دستیابی به این اهداف نیز باید در نظر گرفته شود.
با این حال، در زمان حاضر مرزهای بین رشته‌ها برداشته شده و کارهای بین رشته ای در گرایش سازه رونق پیدا کرده است. به عنوان مثال، ساختار اتمی مواد را می توان با همان دانش مکانیک کلاسیک مورد مطالعه قرار داد که مهندسان سازه برای درک نیروها در اجزای ساختمان از آن استفاده می کنند. گرایش مهندسی سازه انعطاف‌پذیری قابل‌توجهی دارد و انجام تحقیقات در طیف گسترده‌ای از کارهای کاملاً نظری تا کاملاً تجربی/کاربردی امکان‌پذیر است.
زمینه های تحقیقاتی بسیار وسیع و متنوعی با کاربرد در مهندسی سازه وجود دارد، مانند آنالیز تحلیلی و عددی، تحلیل چند مقیاسی، تحلیل لرزه ای سازه ها، انتشار موج در محیطهای پیوسته، بازرسی تجربی و مقاوم سازی سازه‌های بتنی، فولادی یا سازه های ساخته شده با مواد جدید، کنترل سازه، پایش سلامت سازه، استفاده از مصالح نوین جهت تولید سازه‌های پایدار و منطبق بر محیط زیست و غیره.
زمینه های تحقیقاتی در گرایش:
- آنالیز تحلیلی و عددی سیستم های سازه ای
- تحلیل چند مقیاسی
- طراحی سازه های بتنی و فولادی
- رفتار لرزه‌ای سیستم‌های سازه‌ای
- ارزیابی و مقاوم سازی لرزه ای سازه ها
- قابلیت اطمینان در طراحی سازه ها
- انتشار امواج در فضای زمانی و فرکانسی
- تحلیل اندرکنش سازه و خاک و سیال
- تکنولوژی بتن و مصالح ساختمانی
- استفاده از مواد و سیستم های هوشمند در مهندس عمران
- شناسایی آسیب
- کنترل سازه
- پایش سلامت سازه
- سازه‌های هوشمند
- خستگی و شکست
